Καλλιτέχνες που "έφυγαν"...

Κάποιοι θρύλοι της μουσικής και του θεάτρου έχουν φύγει από την ζωή αφήνοντας πίσω τους μεγάλη κληρονομιά στον ελληνικό πολιτισμό.Απλά νιώθω μεγαλύτερη θλίψη όταν πεθαίνουν κάποιοι που τους έχω δει από κοντά.Αφορμή αυτής της δημοσίευσης,ο θάνατος του Δ.Μητροπάνου.....αγαπημένος.Εγώ προσωπικά από καλλιτέχνες που θαύμασα,πρόλαβα να δώ τον Καζαντζίδη,τον Βέγγο,τον Παπάζογλου,τον Τσιβιλίκα,τον Μητροπάνο και τον Ρασούλη.Και μάλιστα του Καζαντζίδη του έχω σφίξει και το χέρι!!!Γράψτε δικές εμπειρίες από άτομα που θαυμάσατε αλλά δεν βρίσκονται πιά μαζί μας...

Έχω δει από κοντά μερικούς από αυτούς τους καλλιτέχνες
χωρίς όμως να έχω την χαρά να τους σφίξω το χέρι. Και θα ήθελα
να το είχα κάνει.
Είχα δει πολλές φορές τον Παπάζογλου στο θέατρο βράχων και τον
είχα ευχαριστηθεί, επίσης τον πηγαίο Β.Τσιβιλίκα και είχα γελάσει
με την ψυχή μου.
Αλλά τους έχω απολαύσει όλους και αυτό πιστεύω είναι η ουσιαστική
προσφορά ενός καλλιτέχνη. Να προσφέρει ψυχική τέρψη στους
στούς ακροατές-θεατές του κι αυτό να συνεχίσει να το κάνει και
μετά το θάνατό του αφήνοντας κιόλας την ερμηνεία του σαν πρότυπο
πάνω στο οποίο θα βασιστούν οι νεότεροι καλλιτέχνες για να χτίσουν
τις δικές τους μοναδικές ερμηνείες.

Εγώ δε θα μπω σε λεπτομέρειες για το ποιούς από τους "μεγάλους" έχω δει, γιατί ήμουν πάντα της άποψης να δω κάποιον από κοντά - ακόμα και αυτούς που δεν πολυσυμπαθούσα - για να έχω προσωπική άποψη.
Είναι κρίμα πάντως να φεύγουν νέοι, άνθρωποι 'ενεργοί', με όρεξη ακόμα για δουλειά, που έχουν τόσα πολλά να προσφέρουν...